«Tres joves» (Τρεις νέοι) Emilia Dafni Traducció: Enrique Íñiguez Rodríguez Il·lustració: Jacob Jordaens

Tres joves

Hi eren, déu meu, una volta,
tres joves, tres amics, tres xics,
amors, somnis, cançons,
entre la llum, entre les flors,
tres joves, tres amics, tres xics.

Ara queden profundament,
l’un per ací, l’altre per allà,
llavis, cors, ulls tancats
entre la terra, entre el sòl,
l’un per ací, l’altre per allà.

I quan floreixen les branques,
ixen tals nits tres xics,
o durant els platejats estius,
quan s’alcen al sol les mans,
ixen tals nits tres xics.

I una harmonia sona suau,
—guitarra, flauta i violí—,
de Schubert la divina serenata,
i és tot amor, tot ple de llum;
guitarra, flauta i violí.

La mare el primer, el sent,
muda, i encén les veles;
la germana el segon, i s’agenolla;
l’amor del tercer encensa
una monja en una cel·la.

Les Parques les nits fan voltes
i dels xics s’acomiaden,
envien missatges als estels
i amb les mans complaents
dels tres xics s’acomiaden.

Hi eren, déu meu, una volta,
tres joves, i ara profundament
entre la terra, entre el sòl,
l’un per ací, l’altre per allà,
tres joves, tres amics, tres xics.

Emilia Dafni
(Αιμιλία Δάφνη)
(Marsella, França, 1881 - Atenes, Grècia, 1941)
«Tres joves»
Argó, 4(2): 225-226 (1927)

Il·lustració:

"Tres amics"
Jacob Jordaens
(Anvers, Països Baixos, 1593 - 1678)

Traducció:
Enrique Íñiguez Rodríguez
(Villena, L'Alt Vinalopó, 1987)
«Tres joves»
de l'obra:

«Τρεις νέοι»

Emilia Dafni
(Αιμιλία Δάφνη)

Ήτανε, Θέ μου, μια φορά
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρια παιδιά,
αγάπες, όνειρα, τραγούδια,
μέσα στο φως, μες στα λουλούδια,
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρια παιδιά.

Τώρ’ απομένουνε βαθιά,
ένας εδώ, κι άλλος εκεί,
χείλη, καρδιές, μάτια κλειστά
μέσα στο χώμα, μες στη γή,
ένας εδώ, κι άλλος εκεί...

Κάθε που ανθίζουν τα κλαδιά,
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά
ή στ’ ασημένια καλοκαίρια
που υψώνονται στο φως τα χέρια,
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά.

Και μια αρμονία γλυκολαλεί,
—κιθάρα, φλάουτο και βιολί—
η θεία του Σούμπερτ σερενάτα,
κι είν’ όλ’ αγάπη, φως γεμάτα,
—κιθάρα, φλάουτο και βιολί.

Του Πρώτου η μάνα τ’ αγροικά
βουβή, κι ανάβει τα κεριά·
του Άλλου η αδερφή και γονατίζει,
του Τρίτου η Αγάπη θυμιατίζει
σ’ ένα κελλί καλογριά.

Μοίρες οι νύχτες τριγυρνούν,
και τα παιδιά ξεπροβοδούν,
στέλνουν μηνήματα στ’ αστέρια,
και με καλόβουλα τα χέρια
τα τρία παιδιά ξεπροβοδούν.

Ήτανε, Θέ μου, μια φορά
τρεις νέοι... και τώρα είναι βαθιά
μέσα στο χώμα, μες στη γη,
ένας εδώ κι άλλος εκεί,
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρια παιδιά.

Αργώ, 4(2): 225-226 (1927)

ooO0Ooo

Referència:

Dafni, Emilia.
«Tres joves».
(Τρεις νέοι)
Traducció: Íñiguez Rodríguez, Enrique.
Lo Càntich. N.30. Circumloqui, 2016.
Gener - Març, 2016
DL B.42943-2011
ISSN: 2014-3036 30>
EAN: 9772014303002 30>